مدیریت استراتژی چیست؟

مدیریت استراتژی عبارت است از برنامه ریزی، نظارت، تجزیه تحلیل وارزیابی مستمر تمامی نیازهای یک سازمان برای دستیابی به اهداف و مقاصد. تغییرات در محیط های کسب و کار، سازمانها را ملزم می کند که استراتژی های موفقیت خود را به طور مداوم ارزیابی کنند. فرایند مدیریت استراتژی به سازمان ها کمک می کند تا وضعیت فعلی خود را بررسی کنند، استراتژی ها را مشخص کنند، آنها را به کار گیرند و اثر بخشی استراتژی های مدیریت اجرا شده را تجزیه و تحلیل کنند. استراتژی های مدیریت شامل 5 استراتژی اساسی است و بسته به محیط اطراف می تواند در اجرا متفاوت باشد.

مفاهیم مدیریت استراتژی:

مدیریت استراتژی مبتنی بر درک واضح سازمان از ماموریت خود است. چشم انداز آن برای جایگاهی است که در آینده قرار خواهد گرفت. این فرایند مستلزم تعهد به برنامه ریزی استراتژی است زیرا مجموعه ای از مدیریت کسب و کار که شامل توانایی سازمان برای تعیین اهداف کوتاه مدت و بلند مدت و همچنین برنامه ریزی فعالیت ها و تخصیص مورد نیاز برای دستیابی به آن هدف است.

داشتن یک فرایند تعریف شده برای مدیریت استراتژی های یک مؤسسه به سازمان ها کمک می کند تا تصمیمات منطقی بگیرد و اهداف جدید را به سرعت توسعه دهند تا همگام با فناوریدر حال تحول، بازار و شرایط کسب و کار باشند. بنابر این مدیریت سازمان می تواند به سازمان کمک کند تا مزیت رقابتی کسب کند، سهم بازار را بهبود بخشد و برای آینده خود برنامه ریزی کند.

پنج مرحله فرآیند مدیریت استراتژی:  

یکپارچگی در استراتژی کسب و کار:

استراتژی سازمان با ادغام سازمان ها با یک دیگر  موجب گسترش و توسعه سازمان می شود. که شامل :

1)استراتژی عمودی رو به جلو: استراتژی فروش مستقیم محصولات است.  اما برای این کار باید واسطه ها را به مالکیت خود در آورد که این امر متضمن هزینه زیادی است که به دلیل عدم اعتماد سازمان به توزیع کنندگان است. که یکی از روش ها برای مقابله با این بی اعتمادی اعطای نمایندگی به خرده فروشان و نمایندگی است. سازمان با این روش هزینه های خود را کاهش می دهد و کنترل بیشتری نسبت به توزیع کنندگان خواهد داشت.

2) استراتژی عمودی رو به عقب هستند :

تامین مواد اولیه یکی از مهم ترین عوامل در قیمت گزاری و ارائه محصولات به مشتری است. بدین منظور اگر سازمان بتواند خود مواد اولیه سازمان را تامین کند و یا مالکیت شرکت تامین کننده را در اختیار بگیرد قدم بزرگی در جهت موفقیت برداشته است. چرا که با این اقدام سازمان دیگر به شرکتی وابسته نخواهد بود و خود می تواند به صورت مستقیم قیمت گزاری کند.

3) استراتژی یکپارچگی افقی: این استراتژی نیز مورد استفاده قرار می گیرد به این صورت که سازمان با خرید شرکت و یا سازمان رقیب موجب افزایش سود و رشد سازمان می شود. به همین دلیل سازمان های بزرگ با خرید شرکت رغیب که بازدهی کمتری دارد موجب خارج شرن رقیب از رقابت بازار می شود و نتیجه تحقیقات آن را مورد استفاده قرار می دهد و در نتجیه محصول با کیفیت تری را ارائه می دهد.

استراتژی تنوع:

در زمانی که رقابت تنگاتنگ شده و میزان ریسک افزایش یابد، به منظور کاهش ریسک و فشار رقابت و ضربه خوردن در تجارت،  از این استراتژی استفاده می گردد. تنوع گرائی عکس استراتژی های متمرکز است. یعنی به جای سرمایه گذاری روی یک محصول یا تک محصولی شدن ، در چند زمینه مختلف اقدام به ارائه محصولات می گردد. شرکت ها به سه روش عمده  استراتژی های خود را  متنوع می کنند که شامل:

• تنوع گرایی همگون: در این استراتژی شرکت به دنبال آن است تا برای مشتریان خود محصولات یا خدماتی جدید ولی مرتبط بر محصولات و خدمات خود بیفزاید.
• تنوع گرایی نا همگون: در استراتژی تنوع نا همگون سازمان به دنبال آن است تا با ارضه محصولات و خدماتی جدیدی ولی بی ربط به محصولات و خدمات گذشته خود مشتریان جدید را علاوه بر مشتریان گذشته خود جذب کند .
• تنوع افقی: در این استراتژی سازمان در تلاش است تا با ارائه محصولات و خدمات جدید ولی بی ربط با محصولات گذشته خود مشتریان کنونی خود عرضه کند.