اولین بازی از سری بازی های خودانگیزی برای کارمندان نقاشی کور است. این بازی تیمی به ارتباط و مهم تر از همه گوش  دادن به صحبت های جمعی اهمیت می دهد. ممکن است فریبنده و سخت به نظر برسد، اما ساده و موثر است.
در این بازی دو بازیکن باید درگیر شوند و پشتشان را به یکدیگر تکیه دهند. یکی از اعضای تیم عکسی را در دستش می گیرد که ممکن است حاوی تصویر یک شی یا یک کلمه باشد. قانون بازی این است که شخصی که تصویر را در دست دارد، محتوای آن را به دیگری نگوید. با این حال او باید تصویر را بدون استفاده از کلمه مستقیم که به تصویر در دستانش اشاره دارد، توصیف کند.
کلمات مورد استفاده باید کلماتی باشند که ارتباط مستقیمی با تصویر مورد نظر نداشته باشند. شخص دیگری که قلم و کاغذ در دست دارد، مطابق آنچه که از توصیف شفاهی و تفسیرش می تواند استنباط کند، شی را روی یک کاغذ سفید می کشد.
دیدن نتیجه همیشه جذاب و سرگرم کننده است. شما هم می توانید آن را امتحان کنید. نقاشی کور به عنوان یکی از بازی های خودانگیزی برای کارمندان، بینشی را در مورد اینکه آیا دو عضو می توانند به طور مؤثر در سازمان یکدیگر تصور کنند، ارتباط داشته باشند و نوآوری کنند، ارائه می دهد.
در بازی نمایش کور، دو نفر به پشت یکدیگر تکیه می دهند و سپس یک نفر بر اساس توضیحات نفر مقابل تصویر ذهنی خود را رسم می کند.