روزی روزگاری پیرمرد و پسری بودند که در یک خانه کشاورزی کار می کردند. صاحب خانه مزرعه به آنها گفت که به شهر بروند و با کمک یک الاغ برای حیوانات غلات بخرند.
آنها به سمت شهر راه افتادند. پسر سوار الاغ شد، در حالی که پیرمرد در کنارش راه می رفت. وقتی می رفتند، مردی به آنها گفت: “ببینید پیرمرد راه می رود و پسر جوان راحت سوار شده است، افسوس!”
پسر و پیرمرد فکر کردند که او درست می گوید، بنابراین تصمیم گرفتند موضع خود را تغییر دهند.
حالا پیرمرد کشاورز سوار بود و پسر هم کنارش راه می رفت. بعد خانمی را دیدند که پیرمرد را سرزنش کرد و گفت: “نگاه کن! پسر را وادار کردی راه برود و خودت از سواری با الاغ لذت می بری”.
با شنیدن این حرف هر دو به این نتیجه رسیدند که هر دو باید راه برویم.
کمی بعد از نزدیک مغازه ای گذشتند و برای نوشیدن آب در آنجا توقف کردند. صاحب مغازه گفت: “شما هر دو احمق هستید؟ شما یک الاغ برای سوار شدن دارید، اما هر دو در حال راه رفتن هستید.” سپس آنها تصمیم گرفتند که هر دو باید سوار الاغ شوند.
بعد از مدتی که عده ای از آنجا رد می شدند و آنها را سرزنش کردند و گفتند:” شما رحم ندارید، این همه بار بر روی الاغ بیچاره می گذارید.”
مرد و پسر پیاده شدند و شروع به بحث کردند. بعد از مدتی تصمیم گرفتند الاغ را حمل کنند.
هر دو الاغ را بر دوش گرفتند و راه افتادند. آنها در حال تقلا بودند، زیرا حمل الاغ سنگین بود. سپس به پل کوچکی روی رودخانه آمدند. هنگام عبور، تعادل خود را از دست دادند و الاغ در رودخانه افتاد و غرق شد.
مردم با دیدن الاغ غرق شده شروع به بدرفتاری با پیرمرد و پسر کردند.
نکته اخلاقی داستان:
در مدیریت با موقعیت ها یا افراد زیادی مواجه می شوید که مجبور می شوید آنها را راضی کنید. اگر این کار را انجام دهید، باید با عواقب آن روبرو شوید.
به یاد داشته باشید، شما نمی توانید همه را راضی نگه دارید. فقط به هدف و آنچه واقعاً برای آن موقعیت لازم است اهمیت دهید و به آن پایبند باشید.
اگر شروع به خشنود کردن دیگران کنید، در طول زندگی باید به راضی کردن افراد ادامه دهید. بنابراین، انجام آن را متوقف کنید.
