از آنجایی که حادثه خبر نمی كند، هميشه می بایست برای مقابله با آتش‌سوزی آماده باشيم.
آتش عامل مخرب مهمی است كه در صورت عدم رعايت نكات ايمنی، باعث خسارت‌های جانی و مالی فراوان می شود و با بسياری از بلايای طبيعی و سوانح همراه است. آتش‌سوزی های كه به دنبال زلزله، سيل، انفجار و يا ساير حوادث ايجاد می شوند، اغلب بيش از فاجعه اصلی، ويرانی به دنبال دارند.
یکی از مهمترین قطعات در سیستم های کشف و اعلام حریق، دتکتورها (دستگاه تشخیص آتش سوزی) هستند. هدف از طراحی دتکتور تشخیص آتش قبل از گسترش و همه گیر شدن آن است.
سنسورهای اعلام حریق در این وسیله بسته به این که به کدامیک از المان‌های آتش مانند دود، حرارت، مونوکسید کربن و … حساس باشند در گروه‌های مختلف طبقه بندی می‌شوند.
تشخیص زود هنگام آتش سوزی علاوه بر این که فرصت فرار را برای افراد درگیر آتش ایجاد می‌کند به حضور هر چه سریع‌تر آتش نشانان برای انجام عملیات اطفا حریق کمک زیادی می‌کند از این رو وجود آن‌ها در هر ساختمانی ضرورت دارد.
یکی از بهترین انواع دتکتورها آن‌هایی هستند که آلارم دارند و به ایستگاه‌های آتش نشانی سیگنال می‌فرستند.
دتکتور باید براساس ارزیابی ریسک حریق انتخاب شود.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید سیستم کار اولین دتکتورها به این صورت بود که شخصی در ساختمان به طور مداوم حضور داشت و وظیفه به حرکت درآوردن اهرمی را داشت که باعث می‌شد زنگ هشدار برای ایستگاه‌های آتش نشانی محلی به صدا دربیاید و آنان را از وقوع آتش مطلع کند که در نتیجه باعث تاخیر زیادی در عملیات اطفا حریق می‌شد.
