با توسعه شهرها و افزایش نیاز بشر به استفاده از منابع معدنی فعالیت های معدن کاری روز به روز در حال گسترش می باشد و این توسعه در کشورهای جهان سوم و در حال توسعه بسیار بیشتر می باشد.
کار در محیط معدن بسیار سخت است به طوری که بسیاری از افراد کار در معدن را جز سخت ترین مشاغل دنیا می دانند.
این محیط ها با توجه فعالیت هایی که معمولا در آنها صورت می گیرد بسیار خطرناک می باشند و ایمنی در معادن و در این گونه فعالیت ها باید در اولویت سازمان قرار گیرد.
تأمين ایمنی در معادن برای معدنكاران از الزامات مهم معدن كاری است.
برای كنترل مخاطرات و كاهش حوادث در معادن بايستی نسبت به حذف وكنترل خطر در مبدأ، كاهش و به حداقل رساندن آنها و نهايتا تجهيز معدنكاران به وسايل حفاظت فردی مناسب اقدام نمود.
تحصيل، آموزش، تجربه و نظارت پارامترهای كليدی برای توسعه ايمنی در معادن محسوب می شوند.
برای افزايش ايمنی و كاهش حوادث لازم است صاحبان معدن، سرپرستان و كارگران با هم همكاری تنگاتنگی داشته باشند.
عوامل زيان آور در عمليات معدنكاری شامل:
- عوامل زيان آورفيزيكی(صدا، ارتعاش، استرس گرمايی و غيره)
- عوامل زيان آور شيميايی(گردوغبار، گازها و بخارات مواد ناريه) و ارگونوميكی می باشند.
همچنین در این راستا آيين نامه ايمنی در معادن سال 1391 – مصوب 1391/11/03 توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تهیه شده است.
