به کارت نجات در شرایط اضطراری که در داخل هواپیما در پشتی صندلی جلو قرار داده اند، دقت کرده اید؟
این تصویر نشان میدهد که ابتدا باید ماسک اکسیژن را به خودتان و سپس به دیگران حتی کودکان وصل کنید!
فلسفه این دستور چیست؟
شما اگر خودتان را نتوانید نجات دهید، قطعا نه خودتان را نجات دادهاید و نه دیگران را!
اما اگر خودتان را نجات دهید، لااقل خودتان را نجات دادهاید و بدین ترتیب تعداد نجات یافتگان بیشتر می شود.
در زندگی واقعی هم این دستور و فلسفه آن برقرار است. این دستور خودخواهی و خودپرستی نیست بلکه دستور الویتهاست و الویت در کمک کردن برای هر فرد، خود اوست و البته بعد از خود نوبت دیگران هم هست و همدلی و نوع دوستی از ویژگی های بارز یک انسان سالم است.
بسیاری از افرادی که کارهای خیریه میکنند، ابتدا بر خود وموفقیتشان تمرکز کرده اند و وقتی که به درجه ای از موفقیت دست یافتهاند دیگران را فراموش نکرده و با کیفیت و کمیت بسیار مناسب تری به دیگران کمک کرده اند.
- بیل گیتس عمده ثروتش را برای امور خیریه اختصاص دادهاست.
- زاکربرگ پس از تولد فرزندش تمام سهام فیس بوک را به خیریه واگذار کرد.
- آقای قلمچی، در اوج موفقیت، بنیاد قلمچی را وقف عام کرد.
و از این دست کمک های اثرگذار که در سایه یک تاریخچه تمرکز بر خود و موفقیت فردی حاصل شده است، بسیار وجود دارد.
اما بدون موفقیت فردی دامنه اثر کمک به دیگران قطعا بسیار محدود است.
کلام پایانی:
برای اینکه بتوانی فرد موثرتری در زندگی خودت و دیگران باشی، اول خودت را نجات بده!
