آقای بابک بختیاری متولد 1357، اهل تهران، موسس و صاحب امتیاز فروشگاه های زنجیره ای آیسپک و مدیر عامل شرکت آیسپک ایرانیان است.
او در سال 1375 دوران دبیرستان را در مدرسه موسی بن جعفر ع تهران به پایان رساند. همان سال در رشته ی عمران وارد دانشگاه شد، اما بعدها به دلیل مشغله فراوان پس از اتمام 110 واحد درسی ترک تحصیل کرد و مدرک فوق دیپلم گرفت.
ایشان دم در خانه بساط فروش نوشابه و کیک پهن کرده است. مسافرکشی هم کرده.
خودش می گوید: انسان به صورت مقطعی کارهایی انجام می دهد که به سرمایه ای برسد، بعد وضعیتش را تغییر می دهد.
بختیاری می گوید: تقریبا سال دوم راهنمایی در ساختمانی ساکن بودیم که تعداد زیادی خانواده در آن بود. در آن دوران بروشوری چاپ و اعلام کردم ساندویچ هایی با قیمت مناسب می فروشیم. همسایه ها زنگ می زدند و سفارش می دادند، در حالیکه اصلا نمی دانستند رستورانی در کار نیست. با یک بروشور و خط تلفن ساندویچ می فروختیم.
پس از مذاکره با مدیران سه مدرسه توانستیم بوفه ای را برای مدت یک سال تحصیلی اجاره کنم و با سرمایه بسیار اندک، سه یخچال دست دوم و کهنه، بوفه این مدرسه ها را راه اندازی کردم.
سپس به خرید و فروش لوازم دست دوم روی آوردم، به طوریکه از طریق آگهی های روزنامه لوازم دست دوم خریداری کرده و در طبقه دوم خانه رنگ میکردم و پس از آن وارد بازار می کردم.
سپس مرکز میزهای کامپیوتر را در خیابان ولیعصر با همکاری یک شریک راه انداختم. در ظرف مدت کوتاهی دو شعبه از مرکز میزهای کامپیوتری را ایجاد کردم، اما به دلیل بی تجربگی و عجله داشتن برای پیشرفت در اثر سهل انگاری در برخورد با شریکم دچار مشکل شده و ورشکست شدم.
تصمیم گرفتم برای به دست آوردن سرمایه یک ماشین پیکان بخرم و در مسیر رفت و برگشت مسافرکشی کنم.
از مسافرکشی خسته شده بودم، بنابراین شغلم را تغییر دادم. مغازه ای در هروی پیدا کردم. برای آن خیلی رویا داشتم و می دیدم که قرار است صاحب رستوران بشوم.
با آنکه پبکان را فروختم، دو میلیون کم بود، با یکی از اقوام شریک شدم و رستوران را راه اندازی کردیم.
باید یک سری دستگاه و لوازم دیگر می خریدیم، که همین مسئله به کشیدن چک یک ماهه منجر شد. از آن پس هر چه درآمد داشتیم بابت بدهی می دادیم و در عمل پولی در صندوق برای خرید مواد اولیه غذایی نمی ماند، در نتیجه کار رستوران هم موفق نبود.
از آنجا بود که تنها راه را در پرورش یک فکر خلاقانه و کسب و کاری جدید دیدم.
از دوران کودکی بستنی ها را با هم زدن رقیق می کردم و با موز یا اسمارتیز هم می زدم و میخوردم خیلی از این کار لذت می بردم. لذا تصمیم گرفتم این کار را در مقیاس بزرگ عملی کنم. به این فکر افتادم که یک بستنی متفاوت برای مردم عرضه کنم. فکر متفاوت بودن از ذهنم بیرون نمی رفت.
تصمیم گرفتم بستنی بسازم رقیق تر، حاوی میوه که با بسته بندی کردن آن از طریق نی بشود آن را نوشید.
پس از شکلگیری این ایده در ذهنم نمونه های اولیه آن را آماده کردم و برای امتحان به اعضای فامیل و آشنایان دادم و ایده با استقبال خوبی رو به رو شد. تصمیم گرفتم ایده ی خود را عملی کنم و آماده راهاندازی اولین شعبه آیسپک شدم.
از همان روز نخست چشم انداز جهانی شدن محصول را در ذهنم می پروراندم. به همین منظور روز تابلوی اولین مغازه ی خود نوشتم آیسپک شعبه مرکزی و بعد از سنجش توان بالقوه بازار در مکان های دیگر شعبات دوم و سوم و… را راه اندازی کردم.
این مجموعه کمتر از 2سال توانست 130فروشگاه در داخل و خارج از ایران ایجاد نماید که در مقایسه با سیستم های بزرگ و معروف زنجیره ای دنیا نظیر مک دونالد، استار باکس، کینگ برگر و… قابل توجه و بلکه بسیار موفق تر عمل نموده است.
اکنون بالغ بر 120 شعبه در ایران و 10 شعبه در کویت، مالزی، دبی و هند در حال فعالیت می باشد.
ایشان معتقدند زمانی که شکست میخورید و به مشکلات نگاه می کنید، دیگر نمی توانید بلند شوید، خودتان را می بازید و زمین می خورید. باید یاد بگیرید که به مشکلات فکر نکنید و به آینده نگاه کنید.
دوست دارم همانطور که دنیا آمریکا را با فروشگاه های زنجیره ای مک دونالد می شناسد، آیسپک معرف ایران عزیزمان برای تمام مردم دنیا باشد. یقین دارم روزی فرا خواهد رسید که یکی از شعب آیسپک را در قلب آمریکا افتتاح کنم.
